Zasady prowadzenia psychoterapii
- Psychoterapia jest sytuacją dobrowolną i potrzebna jest współpraca wszystkich zainteresowanych osób. Nie wyklucza to osób, które nie są całkowicie przekonane i mają wątpliwości co do sensowności korzystania z terapii. Trzeba jednak pamiętać, że pozytywne zmiany w osobie/rodzinie/związku są możliwe wtedy, gdy istnieje zaangażowanie w pracę nad zmianą. Psychoterapia nie może nikogo zmienić wbrew jego woli. Psychoterapia nie polega na dawaniu rad, ani podejmowaniu decyzji za pacjenta. Jest formą leczenia polegającą na rozmowie.
- Kontakt z psychoterapeutą rozpoczyna się spotkaniami konsultacyjno-diagnostycznymi umożliwiającymi zebranie wywiadu na temat pacjenta. Po spotkaniach pacjent i psychoterapeuta wspólnie podejmują decyzję o rozpoczęciu terapii.
- Cele terapii ustalane są każdorazowo indywidualnie w dialogu z pacjentem, ich osiągnięcie zależy w takim samym stopniu od zaangażowania pacjenta i psychoterapeuty. Cel terapii w trakcie jej prowadzenia może ulec zmianie. Powinno to być omówione przez psychoterapeutę i pacjenta.
- Jeśli zgłaszany problem w opinii psychoterapeuty wymaga odmiennego podejścia niż przez niego reprezentowane, może on polecić innego specjalistę pacjentowi. Może to nastąpić przed terapią lub już w jej trakcie, gdy ujawnią się niesygnalizowane wcześniej problemy. Każdorazowo będzie to omawiane z pacjentem.
- Psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa, z której zwolnić go może jedynie sąd lub uzasadnione podejrzenie, że pacjent zagraża swojemu życiu lub życiu i zdrowiu innych osób.
- Praca psychoterapeuty jest superwizowana. Oznacza to, że psychoterapeuta może chcieć skonsultować sposób prowadzenia psychoterapii i jej przebieg z psychoterapeutą w stopniu superwizora lub w zespole superwizyjnym. W takim wypadku nie są ujawniane żadne dane pozwalające na identyfikację pacjenta.
- Psychoterapeuta zobowiązuje się do rzetelnej pracy i stosowania skutecznych form terapii i metod pracy terapeutycznej. O swoich planach urlopowych a także chorobie informuje możliwie jak najwcześniej.
- Pacjent jako uczestnik psychoterapii ma prawo pytać o wszystko w każdym momencie terapii, jeśli pojawi się niejasność co do jej przebiegu czy stosowanych procedur, wyrażać swoje zdanie czy opinie, także krytyczne na temat terapii, aktywnie angażować się w formułowanie celów oraz współpracę w ich osiąganiu, w razie przekonania o nieskuteczności naszej pomocy, zakończyć terapię w każdym momencie i oczekiwać, że wskażemy inny ośrodek świadczący podobne usługi.
- Zakończenie psychoterapii jest traktowane jak każdy inny temat w procesie psychoterapii to znaczy, że przeznacza mu się odpowiednio dużo czasu, jest ono omawiane i zaplanowane w czasie.
- W sytuacji podjęcia przez pacjenta uczestniczącego w psychoterapii decyzji o rozwodzie lub też wszczęcia innego postępowania sądowego (w sprawie opieki nad dziećmi, itp.), psychoterapeuci Ośrodka Psychoterapii i Rozwoju RELACJA nie podejmą się występowania w charakterze świadka, są bowiem zobowiązani tajemnicą zawodową, nie wystawiamy opinii w sprawie.
- Psychoterapeuta ma prawo odmówić terapii w sytuacji, gdy Klient w sposób rażący narusza jego dobro osobiste, obraża lub łamie postanowienia kontraktu.
- Psychoterapeuta może również odmówić terapii, jeśli uzna, że jego kompetencje są w danym przypadku niewystarczające, aby należycie pomóc Klientowi – jest w takiej sytuacji zobowiązany do poinformowania i zaproponowania mu innego terapeuty lub miejsca, gdzie może uzyskać pomoc.
- Psychoterapeuta ma obowiązek odmówić pacjentowi sesji, jeśli istnieje uzasadnione podejrzenie, że jest on pod wpływem środków zmieniających świadomość.
- Psychoterapeuta ma prawo skierować pacjenta do konsultacji psychiatrycznej.
- Samookaleczenia zagrażające życiu i próby samobójcze będą oznaczały konieczność przerwania terapii i skierowania pacjenta do hospitalizacji.
